Koronawirus to temat, którego unikać się nie da. Słyszymy o nim w każdych wiadomościach –  w radiu, telewizji, Internecie.

 Rodzice zastanawiają się, jak (i czy w ogóle) rozmawiać z dziećmi o koronawirusie.

Eksperci podpowiadają: zarówno milczenie jak i nadmierne roztrząsanie problemu może przyczynić się do zaburzenia poczucia bezpieczeństwa u dziecka.

Jak rozmawiać o koronawirusie z przedszkolakami?

Ich świat jest bardzo mały. Ogranicza się do najbliższych: rodziców, rodzeństwa, zwierząt domowych, grupy przedszkolnej.

Małe dzieci muszą wiedzieć, że ich świat nie jest zagrożony. Dlatego w tym wieku nie powinny oglądać wiadomości, bo nie potrafią jeszcze interpretować zdarzeń i ocenić skali zagrożenia.

Rada: podążaj za dzieckiem, a nie przed nim. Dostarczaj MINIMUM wiedzy.

Odpowiadaj dokładnie na to, o co dziecko pyta: „Dlaczego ci ludzie noszą maski?”. „Bo boją się, że mogą zachorować”.

 Niepotrzebny jest wykład na temat ryzyka zakażenia koronawirusem w podziale na grupy wiekowe i schorzenia towarzyszące. No chyba, że dziecko pyta…

Jak rozmawiać o koronawirusie z dziećmi w wieku szkolnym?

Ich świat jest ogromny, wydaje się wręcz nieskończony, bo właśnie odkryły Internet.

 Jeśli rodzic nie przejmie steru, utoną w natłoku informacji. Chodzi jednak o to, żeby się nie zagalopować i nie straszyć.

Informacje, jakie niewątpliwie powinny być przekazane, to przede wszystkim: Co zrobić, żeby uniknąć zakażenia koronawirusem? 

Jak rozmawiać o koronawirusie z nastolatkiem?

Ich świat, zarówno zewnętrzny jak i wewnętrzny, to jeden wielki chaos.

Przed atakiem paniki może uchronić ich PERSPEKTYWA.

Umieść koronawirusa w kontekście wirusa grypy.

Pokaż, jak przebiegały inne podobne epidemie – np. SARS.

 Porozmawiajcie o tym, jak działają media, a także o teoriach spiskowych.

Nie bagatelizuj lęków. Nie mów: „Nie bój się”, „To nas nie dotyczy”, „Nie histeryzuj”.

Skonstruuj przekaz pozytywny: „Wdrożono już specjalne procedury, takie jak schemat postępowania epidemiologicznego”, „W przypadku zachorowania szanse na wyleczenie są naprawdę duże”, „Komunikaty GIS śledzić możesz na bieżąco tutaj”.

Wspólnie oglądajcie wiadomości i rozmawiajcie o nich.

 Bądź czujny.

Jeśli masz wrażenie, że temat cię przerasta, a dziecko jest w coraz gorszej kondycji psychicznej, poradź się pedagoga szkolnego, wychowawcy, itp.

Zapraszam do kontaktu ze mną:

Beata Kryzińska – pedagog szkolny

[email protected]