Tolerancja i życzliwość w naszej szkole…
W dniu 22 listopada podczas apelu podsumowaliśmy działania wychowawcze i profilaktyczne związane z kreowaniem postaw tolerancji i życzliwości, zapobieganiu dyskryminacji, przeciwdziałaniu stereotypom i uprzedzeniom oraz poszanowaniu praw każdego dziecka.
16 listopada obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Tolerancji, 20 listopada Międzynarodowy Dzień Praw Dziecka a 21 listopada Dzień Życzliwości. Z okazji tych trzech wyjątkowych świąt na korytarzach naszej szkoły zawisły szkolne gazetki tematyczne, uczniowie na zajęciach wychowawczych rozmawiali na temat przestrzegania praw człowieka, wzajemnej życzliwości, otwartości na inność. Każda klasa wybrała najżyczliwszego ucznia. Korytarze przyozdobiły liczne ulotki, hasła życzliwości i miłe słowa, którymi mogliśmy obdarować przyjaciół, kolegów. Nie zabrakło również życzliwej skrzynki na pozdrowienia i laurki. Każdego dnia była pełna. Cała społeczność uczniowska po raz kolejny udowodniła że ZAWSZE jesteśmy życzliwą i tolerancyjną szkoła. Swoje postawy i przekonania wyraziliśmy podczas happeningu. Wesoły pochód z hasłami promującymi tolerancję i wzajemną życzliwość wyruszył ulicami Stykowa. Uczniowie wręczali przechodniom ulotki z życzliwymi hasłami a w podziękowaniu dostawali piękne uśmiechy.
„Młode Głowy”
ROZMAWIAJ – SŁUCHAJ – WSPIERAJ
Jak wspierać dziecko nieśmiałe ?
1. Baw się z dzieckiem wykorzystując m.in.:
- gry planszowe;
- techniki plastyczne (np. wycinanki, wydzieranki, farby, kredki, kolorowani, plastelina, orgiami, witraże, masa solna, malowanie palcami);
- rebusy, krzyżówki, labirynty odpowiednie do wieku;
- czytanie książek, ich opowiadanie;
- obrazki do ich opisu i przewidywania, co się dalej stanie;
- śpiew, muzykę taniec dla zwiększenia relaksacji;
- zabawy ruchowe;
- odgrywanie scenek z bajek, filmów;
- zabawy w teatr np. z kukiełkami, pacynkami;
- recytowanie wierszy, czytanie dialogów na role z odpowiednią intonacją.
2. Przyjrzyj się specyfice nieśmiałości swojego dziecka.
Zwróć uwagę, czy twoje dziecko jest nieśmiałe w kontakcie z jedną osobą czy w grupie; czy tylko w nowych, nieznanych czy wszystkich sytuacjach społecznych; czy dziecko ma zahamowania tylko w bardzo określonych sytuacjach (np. telefonowanie, jedzenie w miejscu publicznym, zabawa) czy we wszystkich. Zbadanie specyfiki trudności społecznych dziecka pozwoli określić, jakich umiejętności powinno ćwiczyć.
3. Modeluj pewność siebie w sytuacjach społecznych. Modelowanie to najbardziej naturalny sposób uczenia się u dzieci. Zatem:
- pierwszy mów: „Dzień dobry” znajomym i przedstawiaj się;
- bądź przyjazny do ludzi;
- praw innym komplementy;
- pomagaj innym, gdy widzisz taką potrzebę;
- podejmuj ryzyko i komentuj, jak to ważne (np. „Myślałam, że będzie trudniej”, „Myślałem, że pójdzie mi lepiej, ale przynajmniej wiem co robić następnym razem”).
4. Ćwicz w domu sytuacje społeczne trudne dla dziecka (uścisk ręki, patrzenie w oczy, rozmowy z innymi dziećmi i dorosłymi, przedstawianie się itp.)
5. Unikaj:
- publicznego ośmieszania dziecka;
- publicznego krytykowania ludzi;
- poniżania siebie, gdy Ci coś nie wyjdzie;
- poniżania dziecka, gdy mu coś nie wyjdzie.
6. Ucz umiejętności społecznych jak najwcześniej:
- organizuj spotkania z innymi dziećmi w domach;
- ucz, jak wchodzić w grupę i jak z niej wychodzić;
- tłumacz, na czym polega przyjaźń;
- całą rodziną ćwiczcie bycie w dobrym kontakcie (np. uśmiechanie się, komplementowanie wzajemne, uściski rąk);
- proponuj zabawy w ćwiczenie zachowań społecznych poza domem, np. w proszenie
o pomoc w sklepie, pytanie o drogę, zakupy w lokalnym sklepie, uśmiechanie się do ludzi, mówienie „dzień dobry” itp.
Warto zwrócić uwagę, jaką zmianę może przynieść dziecku nauczenie go tak prostego zachowania jak uśmiechanie się!
7. Ucz, że istnieje więcej niż jeden sposób patrzenia na sprawy, więcej niż jedno rozwiązanie problemu.
- Porażka uczy, czego mamy nie robić, by osiągnąć to, co chcemy.
- Ucz dziecko poszukiwania rozwiązań, aż znajdzie właściwe (ćwicz w sytuacjach życia codziennego).
8. Zachęcaj do zmian małymi kroczkami.
Duże kroki mogą bardzo zniechęcić nieśmiałych. Metoda głębokiej wody (np. wysłanie dziecka na obóz) jest dobra tylko wtedy, gdy jesteś pewny pozytywnego rezultatu. Gdy nie – pozwól dziecku wchodzić wolno! Najpewniejszym sposobem pokonania nieśmiałości u dzieci jest pozwolenie im na robienie tak małych kroczków, by częściej doświadczały sukcesu niż porażki, a jest to najbardziej prawdopodobne w zadaniach, w których są dobre.
9. Pomóż dziecku odkryć zdolności i umiejętności, które czynią go wyjątkowym.
Rozpoznaj zdolności dziecka – najpierw te, które może realizować
w samotności. Następnie, stopniowo, pozwól mu się wykazać najpierw w gronie wspierających dorosłych, a potem wśród rówieśników.
10. Pomóż dziecku nauczyć się radzić sobie z emocjami.
Słuchaj dziecka z empatią, staraj się pomóc w rozpoznaniu jego emocji. Nie krytykuj i nie oceniaj za odczuwanie konkretnych uczuć. Pomagaj w znalezieniu sposobów radzenia sobie z nieprzyjemnymi emocjami.
11. Ucz tolerancji i szacunku dla innych.
Nieśmiałe dzieci są zwykle bardzo krytyczne wobec siebie i innych. Dlatego pokazuj, że ludzie nie muszą być idealni, by być wartościowymi. Im więcej okazujesz wyrozumiałości w stosunku do innych, tym bardziej dzieci będą wyrozumiałe wobec siebie… (i Ciebie).
12. Używaj uśmiechu (szerzej: POCZUCIA HUMORU) jako sposobu na zwiększenie dystansu do własnych problemów i jako dobrej techniki na rozładowanie napięć w kontaktach z ludźmi.
13. Podkreślaj jak najczęściej mocne strony nieśmiałego dziecka, koncentruj się na jego zaletach, stosuj pochwały opisowe bez oceniania.
14. Zachęcaj do rozwijania zainteresowań (np. sport, taniec, teatr, śpiew).
ROZMAWIAJ, SŁUCHAJ, WSPIERAJ I KOCHAJ NIEŚMIAŁE DZIECKO ZA TO, KIM ONO JEST, A NIE ZA TO, JAK ŚMIAŁYM CHCESZ, ABY SIĘ STAŁO !
Dzień Kolorowej Skarpetki
Dzień Kolorowej Skarpetki
21 marca to nie tylko dzień powitania wiosny! To także święto Kolorowej Skarpetki i Dzień Zespołu Downa. W naszej szkole dzieci już od najmłodszych lat uczą się zwiększania świadomości na temat Zespołu Downa, likwidowania barier i uprzedzeń. Dzięki temu wiedzą, że wszyscy jesteśmy pełnowartościowymi ludźmi, pomimo różnic, które posiadamy. Nasze najmłodsze dzieciaczki z ,,zerówki’’ oraz przedszkolaczki włączyły się w obchody tego wyjątkowego dnia, zakładając dwie różne, kolorowe skarpetki na znak solidarności z osobami z Zespołem Downa. Z ciekawością poznawały losy ,,Skarpetki Fredzi” i razem z fioletową skarpetką przeniosły się w świat fioletowy- wyjątkowy!!! W tym dniu dzieci z klasy I oraz II zapoznały się z bajką J. Chmielewskiej pt. „Tajemnica znikających ciasteczek” i poznały postać Mikołaja – dziecka z Zespołem Downa. Wykorzystując równego rodzaju karty ze skarpetkami, tworzyły rymy i zabawy językowe, a na koniec projektowały swoje własne skarpetki. Uczniowie klas starszych również aktywnie uczestniczyli w warsztatach dotyczących Zespołu Downa. Zakładając kolorowe, niepasujące skarpetki, zwracamy na siebie uwagę, a tym samym zwracamy uwagę na problemy, z którymi borykają się osoby z Zespołem Downa. Pokazujemy, że różni nas od nich tak niewiele, jeden niepasujący, dodatkowy chromosom, tak jak jedna niepasująca skarpetka. Jest to wyjątkowy dzień, który pozwala zwiększyć świadomość społeczną, uczy tolerancji, akceptacji i zrozumienia.
Każdy z nas jest inny, ale każdy z nas jest wyjątkowy. Często w naszym społeczeństwie mówimy o potrzebie równości, ale równość nie oznacza jednorodności. Każdy z nas, niezależnie od różnic, ma prawo do szacunku, miłości i możliwości rozwoju. Wspólnie zobowiązujemy się do walki z uprzedzeniami i dyskryminacją, bo to właśnie one ograniczają możliwości osób z Zespołem Downa i innych osób z niepełnosprawnościami.
Opracowała Anna Drukała- pedagog specjalny
Stres egzaminacyjny – poradnik dla rodziców
Stres egzaminacyjny – teczka z narzędziami do radzenia sobie ze stresem
Poradnik o stresie egzaminacyjnym
Jak radzić sobie ze stresem egzaminacyjnym? Zalecenia dla ósmoklasistów.
PEDAGOG SPECJALNY
Drodzy Rodzice,
Zastanawiałam się nad tym, co zamieścić w zakładce pedagoga specjalnego, abyście mogli z tego owocnie skorzystać. Wpadłam na pomysł prezentowania na stronach naszej szkoły, w w/w zakładce, wartościowych pozycji czytelniczych, linków do filmików czy webinariów o tematyce wychowawczej, pedagogicznej.
Wszyscy pragniemy być dla swoich pociech jak najlepszymi rodzicami. Nie ma jednak szkół specjalnie dla rodziców. Można jedynie znaleźć kursy, warsztaty o określonej tematyce. Niestety, jest tego niewiele. Źródłem wiedzy o tym, jak wychowywać dzieci mogą być zatem czasopisma i różnego rodzaju artykuły, filmiki zamieszczone w Internecie. Mamy w dzisiejszych czasach również dostęp do wartościowych książek o tematyce wychowawczej, pedagogicznej, które pomagają i uczą, jak poprawiać swój rodzicielski warsztat, jak wychować młodego człowieka, aby był on szczęśliwym dorosłym, jak dbać o dobrą komunikację dziecko/rodzic, jak wypracować wzajemny szacunek i zaufanie. Takich książek, artykułów, filmów jest tak dużo, że trudno jest nam wybrać. Postaram się przyjść Państwu z pomocą proponując co jakiś czas ciekawą książkę, przeczytaną przeze mnie, film lub webinarium wcześniej obejrzane, tak abyście nie musieli Państwo szukać po omacku.
Pedagog Specjalny
Anna Drukała
WYCHOWANIE BEZ PORAŻEK
Pierwszą książką, którą proponuję jest ”Wychowanie bez porażek” autorstwa Thomasa Gordona. Jest to książka adresowana zarówno do rodziców niemowląt jak i rodziców nastolatków.
Autor proponuje metodę porozumiewania się z dzieckiem, która sprawia, że staje się ono bardziej samodzielne i bardziej odpowiedzialne, że wzajemny szacunek między rodzicami i dziećmi jest czymś naprawdę przeżywanym, a nie powinnością narzuconą dziecku. Propozycje wychowawcze Gordona służą także rozwojowi osobowemu rodziców. Uwalniając od żmudnego grania „roli wychowawczej”, pozbawiającej spontaniczności i na tyle męczącej, że podświadomie redukuje się kontakt z dzieckiem do najkonieczniejszego minimum, pozwala każdemu z rodziców być sobą w kontakcie z dzieckiem, dopuszcza niekonsekwencje i niekiedy niezgodność rodziców w jakiejś kwestii, co jest bardziej naturalne niż kurczowe trzymanie wymuszonego wspólnego frontu.
Książka nie stanowi rejestru praw i obowiązków rodziców oraz dzieci, ani wykazu powinności rodzicielskich, występuje przeciw manipulowaniu dzieckiem, a także przeciw manipulacjom dziecięcym stosowanym wobec rodziców, głosi możliwości kształtowania atmosfery rodzinnej.
Atutem książki jest również to, że napisana jest bardzo przystępnym językiem i poparta jest wieloma przykładami, sytuacjami, dialogami, których autor sam doświadczył jako psychoterapeuta rodziców i dzieci. Obok jasnego wykładu i prostego języka, autor konkretnie ukazują, jak praktycznie posługiwać się proponowaną przez siebie metodą, metodą bez pokonanych.
Książka ta jest dostępna w sprzedaży internetowej.
Zachęcam do lektury.