Dzień Kolorowej skarpetki w naszej szkole
21 marca to nie tylko początek kalendarzowej wiosny, ale również Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa – Dzień Kolorowej Skarpetki. Na znak integracji i solidarności z osobami z Zespołem Downa klasy 1-3, przedszkole i zerówka założyły dwie kolorowe skarpetki. Dzięki temu daliśmy osobom i ich bliskim czytelny znak naszego zainteresowania i aprobaty. Drobne gesty mają znaczenie, mogą przysłużyć się niwelowaniu barier i przezwyciężaniu stereotypów. Dzień ten jest bardzo ważny, różnorodny i wyjątkowy. Niepowtarzalny tak jak każdy z nas, inny i kolorowy!
Przez cały tydzień w naszym przedszkolu i szkole odbywały się obchody Dnia Kolorowych Skarpetek, które mają na celu szerzenie świadomości na temat Zespołu Downa, a także promowanie wartości takich jak akceptacja i tolerancja. Wydarzenie rozpoczęło się w przedszkolu i zerówce, gdzie prowadzone były tematyczne zajęcia. Dzieci z ogromnym zainteresowaniem uczestniczyły w przygotowanych aktywnościach – słuchały opowiadania, które w przystępny sposób przybliżało im tematykę inności i szacunku dla każdego człowieka. Nie zabrakło także wesołych zabaw ruchowych i integracyjnych, które pomogły najmłodszym zrozumieć, jak ważne jest wspólne działanie i wzajemna pomoc. W klasach I-III uczniowie wykonywali piękne prace plastyczne, które nawiązywały do symboliki kolorowych skarpetek – znaku solidarności z osobami z zespołem Downa.
Dzieci wysłuchały również ciekawych opowieści o tym, czym jest zespół Downa i jak możemy wspierać osoby z tym zespołem na co dzień. Podczas rozmów uczniowie wykazali się dużą wrażliwością i zrozumieniem dla tematu. Z uwagą wysłuchali piosenki pt.,, Jesteśmy tu”, która stała się hymnem Dnia Kolorowej Skarpetki.
Obchody Dnia Kolorowych Skarpetek były wspaniałą okazją do rozmowy o różnorodności i wartościach, które powinny towarzyszyć nam każdego dnia. Dzieci miały możliwość nie tylko poszerzenia swojej wiedzy, ale także przeżycia tego dnia w atmosferze radości, empatii i wspólnej zabawy.
Pedagog specjalny – Anna Drukała
Światowy Dzień Zespołu Downa- Dzień Kolorowych Skarpetek-Kolorowych Serc
Organizowany pod patronatem Organizacji Narodów Zjednoczonych przypada 21 marca, w pierwszy dzień wiosny. Ma na celu promowanie praw osób z Zespołem Downa do pełnego uczestniczenia w życiu społecznym, do opieki zdrowotnej i rehabilitacji.
Wybór daty nie jest przypadkowy. Nawiązuje do obecności dodatkowego, trzeciego chromosomu w 21. parze chromosomów u osób z zespołem Downa. Istotą tego święta jest niwelowanie barier, przezwyciężanie stereotypów, okazanie solidarności, akceptacji i zrozumienia osobom dotkniętym tą nieprawidłowością genetyczną. Na całym świecie symbolem obchodów są kolorowe skarpetki nie do pary.
To metafora niedopasowania genotypowego i społecznego jakie powoduje trisomia 21. To także rozpoznawalny znak wsparcia i aprobaty dla chorych, dla ich rodzin oraz opiekunów. Celem organizowanych tego dnia na całym świecie akcji jest pokazanie społeczeństwom, że drobne gesty, empatia, okazywanie pozytywnych uczuć mogą wiele zmienić w życiu społecznym chorych. To święto ma być radosne, kolorowe i nieść przesłanie, że życie z Downem może być barwne i satysfakcjonujące.
Obecnie bardzo wiele wiadomo na temat zespołu Downa, ale przyczyny i konkretne czynniki fizyczne, wpływające na zwiększenie ryzyka pojawienia się tej choroby, nadal są niepoznane. Trisomia to zespół wad, wynikający z liczbowej aberracji chromosomowej, która powoduje konsekwencje zdrowotne o różnym nasileniu. Nadmiar materiału genetycznego powstaje na etapie intensywnych podziałów komórkowych tuż po zapłodnieniu Do najczęstszych i najbardziej znanych trisomii należy zespół Downa, czyli trisomia 21. Do jej cech charakterystycznych zalicza się niepełnosprawność intelektualną w różnym stopniu nasilenia, zmiany w wyglądzie, jak również zmiany w budowie i funkcjonowaniu całego organizmu. Zespół Downa jest jedną z chorób genetycznych najlepiej poznanych, stosunkowo często występujących. Diagnozowanie waha się w przedziale od 1:800 do 1:1000 żywo narodzonych dzieci.
Zespół Downa jest nieuleczalny ale dziś, dzięki postępowi w medycynie średnia długość życia chorych wzrosła do około 50–60 lat. Dużo zależy od właściwej opieki lekarskiej i rehabilitacji. Dzięki większej świadomości społecznej i wiedzy medycznej na temat zespołu Downa dotknięte nim osoby mogą prowadzić aktywne życie.
Szkoły, placówki integracyjne oraz nowoczesne adaptacyjne programy dydaktyczne pomagają dzieciom rozwijać się razem z rówieśnikami, co ma ogromne znaczenie dla ich umiejętności i zdolności do samodzielnej egzystencji. Z kolei zdrowe dzieci i dorośli mają szansę oswoić się z innością, uczyć tolerancji, a tym samym poprawiać komfort życia ludzi z niepełnosprawnościami.
Anna Drukała- pedagog specjalny
Tolerancja i życzliwość w naszej szkole…
W dniu 22 listopada podczas apelu podsumowaliśmy działania wychowawcze i profilaktyczne związane z kreowaniem postaw tolerancji i życzliwości, zapobieganiu dyskryminacji, przeciwdziałaniu stereotypom i uprzedzeniom oraz poszanowaniu praw każdego dziecka.
16 listopada obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Tolerancji, 20 listopada Międzynarodowy Dzień Praw Dziecka a 21 listopada Dzień Życzliwości. Z okazji tych trzech wyjątkowych świąt na korytarzach naszej szkoły zawisły szkolne gazetki tematyczne, uczniowie na zajęciach wychowawczych rozmawiali na temat przestrzegania praw człowieka, wzajemnej życzliwości, otwartości na inność. Każda klasa wybrała najżyczliwszego ucznia. Korytarze przyozdobiły liczne ulotki, hasła życzliwości i miłe słowa, którymi mogliśmy obdarować przyjaciół, kolegów. Nie zabrakło również życzliwej skrzynki na pozdrowienia i laurki. Każdego dnia była pełna. Cała społeczność uczniowska po raz kolejny udowodniła że ZAWSZE jesteśmy życzliwą i tolerancyjną szkoła. Swoje postawy i przekonania wyraziliśmy podczas happeningu. Wesoły pochód z hasłami promującymi tolerancję i wzajemną życzliwość wyruszył ulicami Stykowa. Uczniowie wręczali przechodniom ulotki z życzliwymi hasłami a w podziękowaniu dostawali piękne uśmiechy.
„Młode Głowy”
ROZMAWIAJ – SŁUCHAJ – WSPIERAJ
Jak wspierać dziecko nieśmiałe ?
1. Baw się z dzieckiem wykorzystując m.in.:
- gry planszowe;
- techniki plastyczne (np. wycinanki, wydzieranki, farby, kredki, kolorowani, plastelina, orgiami, witraże, masa solna, malowanie palcami);
- rebusy, krzyżówki, labirynty odpowiednie do wieku;
- czytanie książek, ich opowiadanie;
- obrazki do ich opisu i przewidywania, co się dalej stanie;
- śpiew, muzykę taniec dla zwiększenia relaksacji;
- zabawy ruchowe;
- odgrywanie scenek z bajek, filmów;
- zabawy w teatr np. z kukiełkami, pacynkami;
- recytowanie wierszy, czytanie dialogów na role z odpowiednią intonacją.
2. Przyjrzyj się specyfice nieśmiałości swojego dziecka.
Zwróć uwagę, czy twoje dziecko jest nieśmiałe w kontakcie z jedną osobą czy w grupie; czy tylko w nowych, nieznanych czy wszystkich sytuacjach społecznych; czy dziecko ma zahamowania tylko w bardzo określonych sytuacjach (np. telefonowanie, jedzenie w miejscu publicznym, zabawa) czy we wszystkich. Zbadanie specyfiki trudności społecznych dziecka pozwoli określić, jakich umiejętności powinno ćwiczyć.
3. Modeluj pewność siebie w sytuacjach społecznych. Modelowanie to najbardziej naturalny sposób uczenia się u dzieci. Zatem:
- pierwszy mów: „Dzień dobry” znajomym i przedstawiaj się;
- bądź przyjazny do ludzi;
- praw innym komplementy;
- pomagaj innym, gdy widzisz taką potrzebę;
- podejmuj ryzyko i komentuj, jak to ważne (np. „Myślałam, że będzie trudniej”, „Myślałem, że pójdzie mi lepiej, ale przynajmniej wiem co robić następnym razem”).
4. Ćwicz w domu sytuacje społeczne trudne dla dziecka (uścisk ręki, patrzenie w oczy, rozmowy z innymi dziećmi i dorosłymi, przedstawianie się itp.)
5. Unikaj:
- publicznego ośmieszania dziecka;
- publicznego krytykowania ludzi;
- poniżania siebie, gdy Ci coś nie wyjdzie;
- poniżania dziecka, gdy mu coś nie wyjdzie.
6. Ucz umiejętności społecznych jak najwcześniej:
- organizuj spotkania z innymi dziećmi w domach;
- ucz, jak wchodzić w grupę i jak z niej wychodzić;
- tłumacz, na czym polega przyjaźń;
- całą rodziną ćwiczcie bycie w dobrym kontakcie (np. uśmiechanie się, komplementowanie wzajemne, uściski rąk);
- proponuj zabawy w ćwiczenie zachowań społecznych poza domem, np. w proszenie
o pomoc w sklepie, pytanie o drogę, zakupy w lokalnym sklepie, uśmiechanie się do ludzi, mówienie „dzień dobry” itp.
Warto zwrócić uwagę, jaką zmianę może przynieść dziecku nauczenie go tak prostego zachowania jak uśmiechanie się!
7. Ucz, że istnieje więcej niż jeden sposób patrzenia na sprawy, więcej niż jedno rozwiązanie problemu.
- Porażka uczy, czego mamy nie robić, by osiągnąć to, co chcemy.
- Ucz dziecko poszukiwania rozwiązań, aż znajdzie właściwe (ćwicz w sytuacjach życia codziennego).
8. Zachęcaj do zmian małymi kroczkami.
Duże kroki mogą bardzo zniechęcić nieśmiałych. Metoda głębokiej wody (np. wysłanie dziecka na obóz) jest dobra tylko wtedy, gdy jesteś pewny pozytywnego rezultatu. Gdy nie – pozwól dziecku wchodzić wolno! Najpewniejszym sposobem pokonania nieśmiałości u dzieci jest pozwolenie im na robienie tak małych kroczków, by częściej doświadczały sukcesu niż porażki, a jest to najbardziej prawdopodobne w zadaniach, w których są dobre.
9. Pomóż dziecku odkryć zdolności i umiejętności, które czynią go wyjątkowym.
Rozpoznaj zdolności dziecka – najpierw te, które może realizować
w samotności. Następnie, stopniowo, pozwól mu się wykazać najpierw w gronie wspierających dorosłych, a potem wśród rówieśników.
10. Pomóż dziecku nauczyć się radzić sobie z emocjami.
Słuchaj dziecka z empatią, staraj się pomóc w rozpoznaniu jego emocji. Nie krytykuj i nie oceniaj za odczuwanie konkretnych uczuć. Pomagaj w znalezieniu sposobów radzenia sobie z nieprzyjemnymi emocjami.
11. Ucz tolerancji i szacunku dla innych.
Nieśmiałe dzieci są zwykle bardzo krytyczne wobec siebie i innych. Dlatego pokazuj, że ludzie nie muszą być idealni, by być wartościowymi. Im więcej okazujesz wyrozumiałości w stosunku do innych, tym bardziej dzieci będą wyrozumiałe wobec siebie… (i Ciebie).
12. Używaj uśmiechu (szerzej: POCZUCIA HUMORU) jako sposobu na zwiększenie dystansu do własnych problemów i jako dobrej techniki na rozładowanie napięć w kontaktach z ludźmi.
13. Podkreślaj jak najczęściej mocne strony nieśmiałego dziecka, koncentruj się na jego zaletach, stosuj pochwały opisowe bez oceniania.
14. Zachęcaj do rozwijania zainteresowań (np. sport, taniec, teatr, śpiew).
ROZMAWIAJ, SŁUCHAJ, WSPIERAJ I KOCHAJ NIEŚMIAŁE DZIECKO ZA TO, KIM ONO JEST, A NIE ZA TO, JAK ŚMIAŁYM CHCESZ, ABY SIĘ STAŁO !
Dzień Kolorowej Skarpetki
Dzień Kolorowej Skarpetki
21 marca to nie tylko dzień powitania wiosny! To także święto Kolorowej Skarpetki i Dzień Zespołu Downa. W naszej szkole dzieci już od najmłodszych lat uczą się zwiększania świadomości na temat Zespołu Downa, likwidowania barier i uprzedzeń. Dzięki temu wiedzą, że wszyscy jesteśmy pełnowartościowymi ludźmi, pomimo różnic, które posiadamy. Nasze najmłodsze dzieciaczki z ,,zerówki’’ oraz przedszkolaczki włączyły się w obchody tego wyjątkowego dnia, zakładając dwie różne, kolorowe skarpetki na znak solidarności z osobami z Zespołem Downa. Z ciekawością poznawały losy ,,Skarpetki Fredzi” i razem z fioletową skarpetką przeniosły się w świat fioletowy- wyjątkowy!!! W tym dniu dzieci z klasy I oraz II zapoznały się z bajką J. Chmielewskiej pt. „Tajemnica znikających ciasteczek” i poznały postać Mikołaja – dziecka z Zespołem Downa. Wykorzystując równego rodzaju karty ze skarpetkami, tworzyły rymy i zabawy językowe, a na koniec projektowały swoje własne skarpetki. Uczniowie klas starszych również aktywnie uczestniczyli w warsztatach dotyczących Zespołu Downa. Zakładając kolorowe, niepasujące skarpetki, zwracamy na siebie uwagę, a tym samym zwracamy uwagę na problemy, z którymi borykają się osoby z Zespołem Downa. Pokazujemy, że różni nas od nich tak niewiele, jeden niepasujący, dodatkowy chromosom, tak jak jedna niepasująca skarpetka. Jest to wyjątkowy dzień, który pozwala zwiększyć świadomość społeczną, uczy tolerancji, akceptacji i zrozumienia.
Każdy z nas jest inny, ale każdy z nas jest wyjątkowy. Często w naszym społeczeństwie mówimy o potrzebie równości, ale równość nie oznacza jednorodności. Każdy z nas, niezależnie od różnic, ma prawo do szacunku, miłości i możliwości rozwoju. Wspólnie zobowiązujemy się do walki z uprzedzeniami i dyskryminacją, bo to właśnie one ograniczają możliwości osób z Zespołem Downa i innych osób z niepełnosprawnościami.
Opracowała Anna Drukała- pedagog specjalny
